Een artikel in het
Eindhovens Dagblad over het al of niet verbieden van MSN op school. In dit artikel ligt zoals gebruikelijk de focus op de negatieve kant van MSN. Een ouderavond verzorgd door de Kinderconsument heeft de bezorgdheid kennelijk aangewakkerd:
"Een klein jaar geleden hebben we een ouderavond gehad over computergebruik door kinderen", zegt hij. "We hebben daarvoor de stichting Kinderconsument op bezoek gehad. Wat ouders daar hoorden, ja, daar werden ze wel stil van ja."Leerlingen die elkaar bedreigen, uitdagen, pesten en ook nog - na msn-contact - besluiten tot een vechtpartij, die zaken zijn onacceptabel voor een school. Jacobs: "Kijk ook eens over de schouder mee, kregen we als tip. Praat eens over de kwalijke
kanten."
Ik verzorg zelf avonden voor de
Stichting Mijn Kind Online. Hoewel je het op een avond regelmatig hebt over de 'issues' (gevaren, zorgen, nadelen) probeer ik toch ouders van alle kanten naar de mogelijkheden van internet (en zo) te laten kijken. Zeker bij digipesten wijs je erop dat het medium bepaalde eigenschappen heeft die beïnvloeden wat het effect is van pesten en andere dingen die er altijd al zijn geweest. Dit medium 'ontremt' omdat je de effecten niet ziet. Maar die ontremming heeft ook andere kanten. Hulpverlening via internet is onder andere zo succesvol vanwege dit zelfde effect. Je durft iets te bespreken dat face to face nooit aan de orde zou komen.
We hebben het ook over de mogelijkheden van opvoeders om te begeleiden. Alleen restrictieve begeleiding (zoals dat zo mooi heet: verbieden en beperken) is niet waterdicht en is onvoldoende. Zeker als kinderen ouder worden heb je belang bij begeleiding op meer gelijkwaardige basis. Daarbij kunnen van twee kanten meningen worden uitgewisseld en zorgen worden uitgesproken. Niet makkelijk, wel belangrijk.
Het is jammer dat in veel berichtgeving toch de angst overheerst en dat in de begeleiding vaak eenzijdig voor restrictieve begeleiding wordt gekozen.
